Геноцид

BAGHDAD, Iraq, July 18 — An average of more than 100 civilians per day were killed in Iraq last month, the highest monthly tally of violent deaths since the fall of Baghdad, the United Nations reported today. [...]

United Nations officials also said that the number of violent deaths had been steadily increasing since at least last summer. In the first six months of this year, the civilian death toll jumped more than 77 percent, from 1,778 in January to 3,149 in June, the organization said.

This sharp upward trend reflected the dire security situation in Iraq as sectarian violence has worsened and Iraqi and American government forces have been powerless to stop it. [...]

The Iraqi Islamic Party, a Sunni Arab organization, urged the country “to be wise and rational instead of drifting into the abyss,” and it called upon the country’s political and religious leaders to meet and discuss ways “to lead Iraq out of this dark tunnel.”

“God knows what comes next,” the statement said. [...]

In its report, the United Nations said that 14,338 civilians had died violently in Iraq in the first six months of the year. [...]

Last month, The Los Angeles Times, drawing from statistics provided by the Ministry of Health and the Baghdad morgue among other agencies, reported that at least 50,000 people, and perhaps many more, had been killed since the invasion.

The article said that while most of those victims were civilians, they probably also included some security forces and insurgents. But the newspaper did not offer month-by-month breakdowns. [...]

According to the United Nations’ tallies, 1,778 civilians were killed in January, 2,165 in February, 2,378 in March, 2,284 in April, 2,669 in May and 3,149 in June.

The totals represent an enormous increase over figures published by media organizations and by nongovernmental organizations that track these trends. [The New York Times: Over 3,000 Iraqi Civilians Killed in June, U.N. Reports]

Препорака, за гледање, на оваа тема: Долината на волците: Ирак - контроверзен турски филм во кој се застапени неколку воени злосторства кои ги вршат „миротворците“. Приказната е типчна сапуница (самиот филм е правен според сапунска серија), но работите ги прикажува од сосема друг агол.. филмот не го препорачувам на гадливи луѓе - има крв, месо и органи.

Macedonia, како тоа само го замислуваат странците

They had Parliamentary elections last week. Nobody much noticed, but,

1) The voting was conducted in good order and -- according to international observers -- was, for the most part, fair and without irregularities;

2) The opposition won a fairly clear victory; and,

3) The government promptly acknowledged the opposition victory, and is handing over power forthwith.

This is no small thing in Macedonia, an ethnically divided country with a long and miserable history of political violence. A bit more below the fold. [A Fistful of Euros: Oh, yes, Macedonia]

Интересно е да се проследи и продолжението од постот. Но, највпечатливи се коментарите.

I just returned from Macedonia. The divisions are not so much as ethnic as everyone vs. Isslam as far as I can tell. The first thing you see when you drive into Skopje is multiple mosques on the skyline displayed as either a warning or an attempt to blot out the few churches that still exist there. In the eastern part of skopje I stopped counting the mosques at about 30. Draw your own conclusions.

На што има реплика:

You must have missed the hulking, massive Orthodox cathedral that dominates the center of town. Also the 15 meter tall illuminated cross on top of the mountain.

Both groups have been making a pest of themselves with this stuff. The mosques are more striking because mosques /are/ more striking -- those tall minarets are a lot more obvious than the rather squat little domes of traditional Orthodox churches. But, trust me, there are plenty of those too.

And no, it’s not everybody vs. Islam. The local Turks, for instance, are traditionally allied to the Slavs, and contemptuous of the Albanians.

Потоа, следи веројатно некој патриот :) :

Well, Macedonia is a post-Yugoslav country and it is not comparable to any of the neigbouring countries. And that 2012 accession date is bit far off - I gather that we might accede in 2009 with Croatia AND Montenegro :-) Considering the fact that Macedonian GDP is almost 0,1% of EU GDP, and Montenegro is almost four times smaller, any talks about “EU enlargment capacity” are irrelevant. See you soon in EU.

Понатаму, се јавува оној првиот (со џамиите) и пренесува негово искуство (гарант некоја мома му се подала, затоа збори вака добро):

I don’t know what is driving the conflict just that it is normally religion. A few generalizations:

1) Everyone I talked to thought that the americans did the wrong thing. I am not sure the EU did anything.

2) people seemed to be better educated than the Greeks who are already in the EU. Wireless everywhere (try to find one in Athens). People speak English pretty well on average. If not English german.

3) I was told by more than a few people that the violence broke out everwhere and quickly when it happened. Poverty and desparation being the kick off event. France next? Maybe Malmo? Keep giving out the free money to keep your animals happy Socialists.

Натаму се јавува некој Македонец. Него ќе го рипнам, и еве коментар на извесен Крис:

I have worked in Macedonia for three years and some of the comments made her for mosques and churches are funny not to say fully ignorant! Macedonians, both Albanians and Slavs are quite secular, much more secular than Americans or the Protestant Dutch indeed AND the conflict in Macedonia had nothing to do with religion but since we have no clue of the Balkans - we’ve learned to divide them into Muslims and Christians - as we do everywhere else - where in reality the problems are of different nature.

Натака има и некои ситни препуцавки, меѓутоа за чудо, нема грчка/бугарска/српска пропаганда..

Еве го уште еднаш линкот.

ДУИ или ДПА, прашање е сега

Јазолот, полека се расплеткува.

Неофицијално потпретседателот на ДПА Мендух Тачи го информирал лидерот на ВМРО ДПМНЕ Никола Груевски дека ДПА не може да ги прифати условите поставени за учество во власта односно не сака да прифати во владата да учествува рамо до рамо со ДУИ. [A1: ДПА нема да учествува во новата влада]

На оваа тема, беше разврзана дискусија на неколку блога:

• Гласност: Време е за влада на ВМРО-ДПМНЕ и ДУИ
• Ивица Боцевски: ДУИ или ДПА
• Баждарџијата: ДУИ не смее да влезе во новата влада на ВМРО-ДПМНЕ

Накратко, ќе ги нафрлам моите ставови околу неколку клучни точки од ова прашање:

1. на ДПМНЕ очебијно му треба што постабилно мнозинство, без оглед на тоа со која партија од кој блок ќе коалицира - ДУИ има неколку пратеника повеќе од ДПА, следствено, коалицијата со ДУИ им е поповолна од овој аспект
2. на ДПМНЕ му преостануваат уште неколку обврски од реализирањето на рамковните одредби - за комплетирање на рамковноста, им треба т.н. Бадентерово мнозинство - квалифицирано мнозинство + 15 албански гласови, кои ДПА не може да им ги обезбеди
3. од тука, коалицијата на ДПМНЕ и ДУИ не води кон федерализација, односно, федерализацијата не е ад хок проблем - впрочем, од прагматични причини мора во коалиција да влезат „победниците од двата блока“ - така што, тоа е данокот што секој мандатар мора да го плати..
4. единствен аргумент во прилог на ДПА е „традиционалното партнерство“ со ДПМНЕ, иако тоа е само популизам
5. коалицијата која би ги вклучила и ДУИ и ДПА, пак, за мене е крајно неприфатлива, затоа што така Албанците нема да имаат парламентарна опозиција што е погубно за демократските процеси

Што ќе се случи, ќе видиме.

Тагови: избори, Македонија, 2006, ДУИ, ДПА, ДПМНЕ, коалиција, собрание, вуна, Macedonian.

Политичкото влијание на YouTube

Со 60 илјади нови клипови дневно, YouTube дефинитивно стана еден од најмоќните веб-сервиси, надминувајќи ја сета конкуренција, вклучувајќи го тука и Гугл Видео. Од спотови, тресење газови и спортски клипови, преку аматерски снимки од војни, па се` до политички влијателни видеа коишто имаат моќ да ја обликуваат јавната свест, YouTube има навистина широка понуда и со едноставниот начин на „емитување“ на содржините хостирани таму, сега тие се далеку подостапни, глобално. Јас на пример, сум малтене зависник од YouTube.. Али Џи, цртани, спотови.. права ризница :)

Еве извадоци од една статија од Вашингтон Пост за влијанието на сервисот:

[...] The site's sixth most popular group -- as measured by the number of people who click to subscribe -- is titled "Bush Sucks," with 2,018 members and 741 videos. Also near the top is "Nedheads," with 841 members signing on to a group created by activists backing Ned Lamont in his Democratic primary race against Sen. Joe Lieberman in Connecticut.

While bloggers played a role in the last presidential election, most advertising and message delivery still comes from campaigns, political parties and interest groups with enough money to bankroll a television blitz. But the YouTube revolution -- which includes dozens of sites such as Google Video, Revver.com and Metacafe.com -- could turn that on its head.

If any teenager can put up a video for or against a candidate, and persuade other people to watch that video, the center of gravity could shift to masses of people with camcorders and passable computer skills. And if people increasingly distrust the mainstream media, they might be more receptive to messages created by ordinary folks. [...]

[...] YouTube does not verify the identities of the posters. Supan says political campaigns often put up their ads and speeches under unknown screen names but have begun doing so more openly. (Of course, little-known operatives can also post videos mocking opposing candidates.) Television networks have the right to demand that their clips be deleted when posted by people who have no rights to the material, but Supan says such complaints are declining as the major broadcast and cable networks -- all of which have held talks with YouTube -- have recognized the importance of not alienating their viewers.

While the site's amateur contributions range from nasty to uplifting to downright silly, they also restore a measure of fun to politics -- precisely what might appeal to younger people turned off by traditional speeches, ads and rhetoric. Supan says the modest viewing levels for politicians' pages reflect the pedestrian content of standard speeches and ads -- and will likely remain that way until they come up with behind-the-scenes footage or other eye-catching fare.

"At the end of the day," she says, "it's all about entertaining." [Washington Post: In YouTube Clips, a Political Edge by Howard Kurtz]

Статијата е фокусирана на влијанието на YouTube на американските политички текови; но неговото влијание нема горна граница - едноставно идеален инструмент на било која пропаганда.

Да не е без ич, еве еден клип и од мене - Ахмадинеџад игра фудбал.

Тагови: YouTube, вуна, Macedonian.

Не го заслужувате мојот глас!

Еве мое толкување на некои од ставовите во писмото од групата интелектуалци, или „зошто ја поддржувам граѓанската иницијатива `Жолт картон! Не го заслужувате нашиот глас!’“:

• Најдрско, и најбезобразно партиите си ги промовираа кампањите недели пред официјалниот почеток, а со нивните ноншалантни изјави уште го оправдаа истото. Капак на се` беше и компромитирањето со вмешување на фудбалот како актуелна тема при што споменуван беше и младиот фудбалер Славковски, како и светското првенство и тн.
• Кампањата, освен што почна пред официјалниот рок, уште од нејзиниот неофицијален kick-off, e проследена со насилство, пукање, тепање, фалат уште жртви.
• Македонските политичари се обврзаа на мирни избори пред светата (меѓународна) заедница. За жал, насилството продолжи, дури и ескалираше - изборните активности станаа ризични. Толку од вредноста на нивниот збор и нивните прогресивни определби.
• Во кампањата од страна на партиите беа вклучени деца, малолетници. Тоа е против сите закони.
• Во кампањата беа изречени одредени политички ставови и беше демонстрирано политичко однесување, кои се судираат со државното уредување и Уставот на Р. Македонија. Кулминацијата се случи со директните лични напади и навреди меѓу политичарите, што за мене е крајно неприфатливо.
• Изборите се процес, кој си има свој определен тек. Досега, тој процес беше пропратен исклучиво со нерегуларности. ИЗБОРИТЕ ВЕЌЕ СЕ ПОКАКАНИ (и од правен, и од политички аспект), гледајте да не ги покакате уште повеќе, на пр. некој да загине на гласачко место.
• Институциите (министерството за внатрешни, полицијата), не смее да се дистанцираат од предизборните инциденти, затоа што тоа е селективно дејствување кое е својствено за авторитативни режими. Наместо превентивното малтретирање и претресување на основано осомничени малолетници, одете и спроведете истрага!
• Дали можеби средства од буџетот или пак профитите од нелегалните бизниси се одлеваат во кампањите? Дајте транспарентност, дајте сметки, затоа што со сомнителна или условно кажано „валкана“ кампања не ни може да има поинакво владеење.
• Дали Советот за радиодифузија е доследен на своите постапки, како на пр. забраната за емитувања на песната со Ѕинго?! Дали сите платени политички реклами се навистина платени? Дајте извештај!

Зошто го поддржувам активното бојкотирање на изборите (прешкртувањето на ливчето на 5и јули):

• Со тоа што излегувам на изборите, јас имам потполно легитимно право како активен учесник во изборниот процес (гласач), да се вклучам во јавната дебата. Секој кој на 5-ти јули ќе може, но нема да го искористи своето право на глас, а со тоа и нема да земе учество во изборите, доколку подоцна се обиде да се вклучи во дебатата за изборите, ќе биде само спасувач на плажа, кој не знае да плива.
• Со тоа што ќе излезам на изборите, и ќе го прешкртам ливчето (или ќе му нацртам нешто, или сл.), јас ги отфрлувам понудените опции, и со тоа ја пренесувам пораката, која е и во заглавјето на оваа иницијатива - „не го заслужувате мојот глас!“.
• Со искористување на моето право на глас (преку гласање за никој), јас директно влијаам на демократските процеси и спречувам некој друг да го злоупотреби ливчето наменето за мене (понењето кутии е пракса на досегашните избори, и ништо не ме одвраќа од мислата дека ќе си продолжи така и на овие).
• Следствено, поголемата излезеност на изборите повлекува намалување на можноста за фалсификат (помалку неискористени ливчиња).
• Некои велат дека со шкртањето на ливчето им се помага на големите партии, а им се одмага на малите. Вистината е дека прешкртаното ливче им штети на сите. Ја зголемува излезеноста на граѓаните, а им го намалува процентот на СИТЕ партии. Затоа, ако си против овој политички предизборен геноцид на демократијата, правилниот потег е да излезеш и да го шкртнеш ливчето, отколку да останеш дома, или да заокружиш некој „на тепка“.
• Некои други пак, велат дека целата граѓанска иницијатива, и активниот бојкот на изборите, се премногу стереотипизирачки, односно дека неправедно се врши генерализација на сите политичари, и сите партии. Според мене, тој однос, е најискрен и најдиректен. Никој не треба да биде амнестиран од одговорноста. Јас не видов ниедна политичка партија да се повлече (не да протестира, да се повлече) од изборите, но во контекст на општата регуларност, насилството, манипулациите. Ако за некои партии изборите се нерегуларни и нелегитимни, зошто тогаш учествуваат во нив? Никој не може да ги ослободи од одговорноста, освен самите.

Линк - Време
Линк - прогласот